To najstarsze uzdrowisko w Polsce, w XIX w. należące do najbardziej znanych kurortów w Europie. Jego symbolem jest okazały budynek zakładu przyrodoleczniczego „Zdrój Wojciech”, wzniesiony w latach 1878–1880 na wzór łaźni tureckiej. Pod wysoką na 20 m kopułą znajduje się zabytkowy marmurowy basen z wodą termalną. W zakładzie mieści się również pijalnia wód ze źródłami „Zdzisław” i „Maria Skłodowska-Curie”. Wokół rozciąga się park zdrojowy, którego ozdobą jest barokowa kaplica zdrojowa pw. NMP Na Pustkowiu oraz Albrechtshalle – dawna hala spacerowa, dziś kawiarnia. W południowej części zdroju znajduje się Zakład Przyrodoleczniczy „Jerzy” – najstarszy zakład kąpielowy w Polsce, założony w 1498 r. na źródle wody radoczynnej przez jednego z właścicieli Lądka-Zdroju – króla Jerzego z Podiebradów.
Lądek Zdrój to jedyne uzdrowisko w Polsce wykorzystujące w procesie leczenia termalne wody radoczynne siarczkowo-fluorkowe. W kurorcie znajdują się trzy baseny termalne, ponad sto stanowisk do hydroterapii i dwadzieścia pięć zabytkowych marmurowych wanien do kąpieli leczniczych. Źródła lądeckie są bardzo wydajne – trzy baseny termalne codziennie są napełniane wodami leczniczymi, a dzięki lokalizacji bezpośrednio na źródłach lub połączeniu obiektów systemem rurociągów z naturalnych zabiegów kąpielowych pacjenci korzystają w Zdroju Wojciech, Jerzym, Adamie, Stanisławie i Jubilacie. W Uzdrowisku Lądek-Zdrój prowadzone są kuracje następujących schorzeń: ortopedyczno-urazowch, reumatologicznych, osteoporozy, układu nerwowego, skóry, naczyń obwodowych oraz chorób kobiecych.
Oprócz obiektów sanatoryjnych w Polanicy-Zdroju znajduja sie liczne hotele, pensjonaty i inne obiekty noclegowe, często świadczace rownież dodatkowo usługi rehabilitacyjne oraz SPA.
Most sv. Jana v Lądku-Zdroju
https://ckirladek.pl/most-sw-jana-nepomucena/
Most św. Jana w Lądku-Zdroju to kamienny dwuprzęsłowy most położony w centrum miasta nad rzeką Białą Lądecką. Został wzniesiony w 1565 roku z łamanego piaskowca. Jak w przypadku kłodzkiego mostu gotyckiego do jego budowy użyto podobno zaprawy z dodatkiem kurzych białek. W 1709 roku umieszczono na nim figurę św. Jana Nepomucena ufundowaną przez lądeckich mieszczan, która pochodzi prawdopodobnie z warsztatu Michała Klahra Starszego. Na postumencie znajduje się poświadczająca to łacińska inskrypcja HÆC STATVA HONORI PERPETVO SANCTI IOANNIS NEPOMVCENI AB INCOLIS CIVITATIS HVIVS EXPENSIS VERE PIIS ERECTA (Pomnik na wieczną część św. Jana Nepomucena sumptem mieszkańców miasta wzniesiony). Co ciekawe wyróżnione litery oznaczające rzymskie cyfry tworzą tzw. chronostych czyli ukryty w napisie rok wzniesienia posagu (cyfry LCCCCCCMXVVVVVVVIIIIIIIIIIIIII po zsumowaniu dają 1709).
Krytý most v Lądku-Zdroji
https://ckirladek.pl/kryty-most/
Kryty most w Lądku-Zdroju to bardzo ciekawy obiekt architektoniczny, jedyny tego typu most w Polsce i jeden z niewielu w Europie. Niestety przejście przez most nie jest możliwe, ale jest on ciekawym historycznym elementem rozwoju lądeckiego uzdrowiska. Powstał na początku XX wieku. Łączył dwie części sanatorium – neogotycką willę z wieżą położoną po jednej stronie rzeki z budynkiem zabiegowym po drugiej stronie rzeki. Willa przy ulicy Spacerowej należała do bardzo ciekawej lądeckiej osobistości, Otto Weberbauera, który wybudował ją dla swojej rodziny w 1873 r. Jej właściciel był malarzem, mykologiem, entomologiem i zbieraczem motyli, poszukiwał też surowicy na jad żmii. Kolejny właściciel doktor Paul Hartman przebudował i przystosował dom do funkcji pensjonatu. Założył tu Instytut Medyczno-Mechaniczny, do którego przyłączył budynki zajazdu, gdzie urządził przychodnię i bazę zabiegową. Zakład leczniczy przyjął wówczas nazwę „Sanatorium Lądek”, a budynki po obu stronach rzeki połączono ok. 1910 r. krytym mostem żelbetowym. Most zaprojektował niemiecki architekt Felix Henry, który był wcześniej projektantem wieży widokowej na Śnieżniku.
Staw z fontanną w Długopolu-Zdroju
https://polska-org.pl/4765079,Dlugopole_Zdroj,Staw_Zdrojowy.html
Fontanna znajdująca się przed Zakładem przyrodoleczniczym „Wojciech” powstała w 2007 r. w miejscu XIX-wiecznej tzw. fontanny centralnej. Została zaprojektowana przez Aurelię Debellis z Włoch i Agnieszkę Lasotę z Polski. Architektki wzięły pod uwagę konfigurację terenu, uzdrowiskowo-rekreacyjny charakter miasta, elementy architektoniczne z terenu całego miasta oraz nowoczesne przykłady projektowania przestrzeni publicznej. Z pozoru misa fontanny o średnicy 8 m nawiązuje kształtem do klasycznych mis z XVIII i XIX w. z zaznaczonym zrębem, cebulowym wybrzuszeniem i kielichową podstawą. Jest wykończona beżową kamienną okładziną. W rzeczywistości to nie misa, ale płaska powierzchnia, po której spływa woda, dzięki zróżnicowanej wysokość – z jednej strony 80 cm, a z drugiej tylko 35 cm. Woda wypływa ze szczeliny wzdłuż dłuższej krawędzi oraz z nieregularnie rozmieszczonych wodotrysków. W gruncie okalającym misę znajduje się kolejna szczelina, w której woda znika. Fontanna szczególnie ładnie wygląda wieczorem, gdy jest podświetlona. Dookoła jest dużo ławeczek, na których można posiedzieć i w przyjemnym otoczeniu parkowej zieleni.
Park Zdrojowy w Lądku-Zdroju
https://www.ladekzdroj.pl/atrakcje/park-zdrojowy
Park Zdrojowy im. Jana Pawła II w Lądku-Zdroju to najmniejszy z czterech lądeckich parków, o powierzchni 1,2 ha. Został urządzony w XVIII w. po wybudowaniu Zdroju „Wojciech”, ale obecny układ powstał w latach 30. XX w. Oś założenia łączy budynek Zdroju „Wojciech” i kryty basen, na jej północnym skraju powstały szerokie schody terenowe. Od alei odchodzi dojście do fontanny i znajdującego się tuż obok ogólnodostępnego źródełka „Dąbrówka” (dawniej „Marii”), a także dawnej hali spacerowej Albrechta, dzisiejszej kawiarni Albrechtshalle oraz kaplicy Najświętszej Maryi Panny - Sanktuarium Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. W pobliżu basenu rośnie olbrzymi miłorząb dwuklapowy.
W parku przeważają drzewa liściaste: klony, jawory, buki i lipy drobnolistne. W stronę muszli koncertowej biegnie aleja modrzewiowa, która powstała w r. 1782 z inicjatywy pruskiego ministra Karla Georga Heinricha von Hoyma, który przebywał w uzdrowisku jako kuracjusz.
Obok parku zdrojowego prowadzi niebieski szlak pieszy z Barda na Śnieżnik, fragment Europejskiego długodystansowego szlaku E8.
Naturalnym przedłużeniem Parku Zdrojowego jest duży Park Tysiąclecia, założony w stylu angielskim w latach 1861-1865, natomiast za Zdrojem „Wojciech” rozciąga się Park im. Juliusza Słowackiego. Park im. Stanisława Moniuszki leży nieco dalej na pograniczu obszarów leśnych i kompleksu stawów rekreacyjnych. W jego obrębie znajduje się odrestaurowana barokowa kaplica św. Jerzego i wieża zegarowa z XVI w. To również park w stylu angielskim w ciekawy sposób usytuowany na terenowym tarasie.
Czytaj dalej
