Peklo [czyli Piekło] oznacza trzy atrakcje w jednym miejscu. To jednocześnie osada, głęboka dolina między Náchodem i Novym Městem nad Metují i restauracja u zbiegu rzek Metuje i Olešenki.
Peklo było popularnym miejscem do odpoczynku i rozrywki, w czasie swojej wędrówki zatrzymał się tutaj choćby Jiří Guth-Jarkovský albo Alois Jirásek, dla którego dolina stała się inspiracją do opowiadania „V Pekle“ [W Piekle]. Historię tę upamiętnia także kamień z napisem Ženichův hrob (leży 200 m od restauracji na prawym brzegu Olešenki). Przeważająca część doliny jest majątkiem właścicieli novoměstskiego zamku.
Pierwotnie w Pekle były dwa młyny. Młyn na rzece Olešence kupił fabrykant Bartoň, a w 1910 roku architekt Dušan Jurkovič przebudował go na restaurację w stylu ludowej secesji, podobnie jak w przypadku jego budowli w uzdrowisku Luhačovice, na beskidzkich Pustevnach lub przy przebudowie zamku w miejscowości Nové Město nad Metují. Jako miejsce na posilenie się budynek służył prekursorom turystyki już w XIX wieku. Właściciele młyna sprzedawali w nim wędrowcom wodę, piwo, sery, dostępna był też sala taneczna. Wyremontowana obecnie restauracja oferuje gościom rozmaite usługi, od wyżywienia aż po nocleg.
Schronienie Bartoňa odwiedziły znane osobistości, takie jak Jan Masaryk, Edvard Beneš, później też Václav Havel i Lívie Klausová. Peklo posłużyło też jako sceneria w kilku filmach, np. „Musimy sobie pomagać” Hřebejka i w filmie detektywistycznym „Śmierć utalentowanego szewca”.
